در زبان فارسی لغت های بسیاری مانند تراس – ایوان – بلکن برای فضای باز الحاق شده به ساختمان استفاده میشود که هر کدام دارای خصوصیات متفاوت می باشند :
ایوان از قدیمی ترین عناصر معماری است و پیشینه آن به خانه های سنتی، عبادتگاهها، کاخها و عمارتهای مسکونی بر میگردد؛ که از زمان اشکانی به یادگار مانده است. دارای فرم و ابعاد متفاوت و دارای عملکرد متنوع بوده است. نمونه هایی بدون سقف (بهارخواب و شبنشین) و نمونه های با ستون های مرتفع به صورت ردیفی در جلوی آن که با نام رواق میشناسند. ایوان به عنوان یک عنصر برجامانده از معماری سنتی ایران که دست خوش تغیرات فراوان شده است امروزه نیز به عنوان ارتباط دهنده فضای داخلی و خارجی و دید به منظر اطراف در ارتفاع مورد توجه قرار دارد.
ایوان به معنی پیشگاه اتاق در زبان فارس نام گرفته و بخشی مسقف است که از یک طرف باز میباشد و مشرف به محیط روبه رو می باشد. فضای نیمه خصوصی و نیمه بازیست که ارتباط درون و بیرون را محیا میسازد ( از نظر دید بصری)
بالکن : که در زبان فارسی به آن ایوانک میگویند فضایی مسقف است که میتواند از دو یا 3 طرف باز باشد و ازطرفی به فضای داخلی توسط در و پنجره ارتباط دارد.
تراس که معادل بهار خواب می باشد فضای بدون سقف و به صورت مشاعی میباشد
در مجموع هر سه فضای بالکن، تراس و ایوان این قابلیتها را دارند:
